sábado, 24 de noviembre de 2007

Bailaré...................


Antes que Siniestro Total cantase "bailaré sobre tu tumba",Ella entonaba sin música la canción en su mente.
Antes que existiese la violencia de género Ella ya sufría en su alma la pena de no ser y en su cuerpo el dolor.
Cuando le dio la primera bofetada sólo pudo oír la frase que decía su madre,"la primera la lleva cualquiera",pero hubo más.
Quiso la suerte,esa que se apellida mala,que a él le diese por beber, entonces -cuerpo aguanta y mente en blanco-tocaba sufrir.Su cuerpo adoptaba el papel de columna,fría,rígida,enhiesta y digna; después mientras Ella en su interior cantaba,él la poseía violentamente y la dejaba totalmente rota.
Quiso la otra suerte que el alcohol hiciera el resto y una noche las escaleras que lo subían a casa se aliaron con Ella.
Oyó el ruido,pero no hizo nada,se durmió tranquila cantando: "bailaré ............................
A la memoria de María,abuela de todos nosotros.

16 comentarios:

Chousa da Alcandra dijo...

Stop a tódalas violencias.
Un bico.

São dijo...

GRATÍSSIMA PELA ADESÂO!!

Alexan dijo...

A primeira bofetada, o primer desprecio, ten que ser o Punto final. Non creo que se deba outorgar ningunha oportunidade. A fiera volvera e conducira a vitíma o cemiterio.
O respeto non ten sexo.
Unha aperta

un dress dijo...

sim..um passado tão tristemente presente...

ainda.




beijO

BK dijo...

Brindemos por que este ano sexa o último en que teñamos que recordar ás mulleres mortas á mans dos seus compañeiros.

Son Unha Xoaniña dijo...

Gustoume moito o teu post, é coma un resarcimento, un final felíz para unha historia amarga.
inha aperta.

Pau dijo...

As veces ata parece existir iso que uns chaman a xustiza divina.
Ao meu entender todavia quedan moitos anos para que esta lacra desaparezca.

Raposo dijo...

Oxalá algun día non fagan falta esas escaleiras e sexan a lei e a xustiza as que lle dean sempre o seu merecido a eses maltratadores.

alexandrecastro dijo...

assino por baixo. todas as formas de violência são abomináveis. beijinho

Mararía dijo...

Por su memoria y para la fuerza y el valor. Un saludo.

Suso Lista dijo...

Nadie vai botar de menos a unha persona mala.

Lala dijo...

guau!

buena historia, viendolo como eso...una historia...

ahora desde el punto de la violencia, la vida siempre te hace pagar...de eso estoy segura...

pasando a saludar...

besos!!

O Profeta dijo...

Um texto profundamente dramático pela tua virtuosa pena...

Boa semana


Doce beijo

SHEREZADE dijo...

Que preciosidad de poema. Me ha dejado boquiabierta, como expresa, el semblante desde adentro y lo exteriorisa de una manera magistral.

Hermoso, sinceramente. estoy en contra de la violencia de genero.

He estado fuera de los bloggers en estos dias, ando escribiendo una novela y un relato para unos concursos, esto me imposibilita entrar y darme el tiempo.
Por esta razon, no venia a visitarte.

Besos y nos mantenemos en contacto.

Mar Arável dijo...

SOLIDÁRIO

BJS

rosa enriquez dijo...

Fermoso e directo ese cadro. Anoada a unha pedra dura e fría, así debe ser a sensación de ter ao inimigo na casa. Toda forma de violencia e algo detestábel pero vindo de alguén que xura amor e suplica perdón, ven sendo unha das paradoxas máis repugnantes. Todas estamos afectadas, todas podemos ser vítimas duna animal de amor. Que a vida nos dea sentidiño e non permitamos nin sequera un "parva¡" Bicos.