viernes, 5 de octubre de 2007

Versión original



A ambos lados de la hoja de su historial clínico figuran un montón de anotaciones sobre su vida.Viudo,dos hijos (uno fallecido cinco años atrás),ex guardia civil,emigrante en Catalunya,diabético...

Todo valía,todo era útil para intentar dar con la explicación de tan rara conducta.A sus 80 años y sin estudios previos filológicos,sin haber vivido en el extranjero de un día para otro empezó a soltar parrafadas en inglés.No se podía calificar de demencia senil,ni siquiera de querer llamar la atención,no entendía lo que decía,ni lo decía porque viniese a cuento.Tanto un día soltaba:

_ "you played it for her,you can play it for me.Play it."

You must renember this,

A kiss is just a kiss,

A sigh is just a sigh.....´

Como otro día decía de carrerilla y a dos voces:

_Why´d you do that for?

-Been wondering whether I´d like it.

-What´s the decision?

-I don´t know yet. It´s even better when you help.Sure you won´t change your mind about this?

-Mnnnn

-This belongs to me and so do my lips.I don´t see any difference.

.............................................

Entre que el sicólogo era júnior e inculto cinéfilo, y que la familia no aportaba datos nuevos, el enigma continuaba.

Hace dos semanas su hijo llegó a la consulta con una aportación nueva a su biografía,Constantino había trabajado de acomodador en un cine.En los primeros años de su vida laboral y cuando el sueldo de un guardia civil necesitaba extras para llegar a fin de mes,Constantino fue acomodador del famoso cine "Savoy" en el paseo de Gràcia de Barcelona, que daba pases en V.O.

18 comentarios:

A lareira de Santiso dijo...

Encántame ese cadro, e creo que é a expresión física máis atinada de cantas podías empregar para ilustrar o teu relato.
A mente, coma nós, sempre acaba volvendo á orixe, e non importa a nosa selección nin a nosa vontade, senon o que teñamos vivido.
Apertas, Vermella.

Mararía dijo...

Un dos cadros que máis me gustan de Dalí é "Dali desnudo", na praia. (Obviando el Cristo que es una maravilla, claro).

Éste que escolliches coincido con "a lareira de santiso" en que reflexa moi ben o texto.

Unha nova moi interesante. Un saúdo.

Alexan dijo...

A memoria eo funicular que nos transporta os tempos idos.
Unha aperta

BK dijo...

Eu quédome co das pelis en V.O. Cando estudiaba inglés poñía o vídeo a grabar na 2, sempre botaban filmes en versión orixinal......
PAra cando mías pelis no cine en versión orixinal??

rosa enriquez dijo...

Gústame este Constatino.Hai tanta xente que sabe cousas sen ter estudiado nada¡ Non sei inglés e pásame como a Constantino, o pouco que sei é de escoitar pelis e V.O.
Un bico:)

el nombre... dijo...

Y claro que sos la dueña del glamour!!!!
Me encantó.
Un "pequeño" olvido en su historia clínica, casi imperceptible, hizo de él a "alguien" que, "sin" ningún sentido, pudo, sin embargo, decir, aún sin saberlo, decir algo de su verdad.


Bellísimo post!


besos.
Buen finde-

Raposo dijo...

O cine deixa na memoria frases imborrables. Pásanos a todos.

Son Unha Xoaniña dijo...

Si nunca se houbesen dobrado os films, de seguro agora non se falaría do descoñecemento que temos neste país do inglés.
Teño unhas sobriñas de 10 e 16 anos que viven en Portugal, e dame gusto e envexa ver como se manexan en inglés, portugués, galego e castelán, alucinante. Pero alí non hai a cultura da dobraxe de films.
Fermosa historia.
Saúdos.

un dress dijo...

magnífica história!

de tudo o que guardamos na memória!!

persistentemente.

e por onde essa memória aparentemente inexistente nos conduz

até onde tantas vezes não emtendemos!!?


beijO

un dress dijo...

dali...

exposição no Porto,

Palácio do Freixo...:)

Anónimo dijo...

XENIAL!!!, e seguro que tiña mellor pronunsieixon ca os que funden os cartos nunha academia de inglés.
Encantoume.

Anónimo dijo...

Tócala otra vez, Sam.
Siempre nos quedará París.
Este puede ser el comienzo de una larga amistad.
¡¡Carallo para constantino, que fino co oído!!
Saúdiños, amiga.

alexandrecastro dijo...

ola vizinha.
já por aqui tinha passado, mas como não vejo o post, sempre volto a dizer que gostei do post, do dali e claro da ´banda casablanca.
beijo

Suso Lista dijo...

Bonita historia. O mundo está cheo de preguntas...e respostas.

O Profeta dijo...

Sabes, sou artista plástico, logo encantou-me o teu post...

Doce beijo

Mrs.Doyle dijo...

Fermoso post.

A Conxurada dijo...

Curiosa historia, si señor, e bonita.

Graciñas polos teus comentarios na miña casa.

Volverei por aqui.

Mar Arável dijo...

DALI POIS CLARO

VOU REGRESSAR ÀS TUAS HISTÓRIAS

DE VIDA