martes, 9 de septiembre de 2008

Historia de Móvil.


Llamó a su nieto para preguntarle qué significaba -Bandeja de Entrada Llena- ; siempre que tenía un problema con el móvil acudía a él.
Raúl le dijo que no tenía más que borrar los mensajes y paso a paso le explicó lo que tenía que hacer .María buscó las gafas y se acomodó debajo de la lámpara del salón, empezó por el primero y fue borrando; se reía de lo sencillo que era eliminar. Se puso nerviosa y triste cuando llegó al número 29,un mensaje de Javier, su hijo fallecido el año pasado .No era capaz de eliminarlo ,cuando pasaba del primer paso al siguiente ,la inquietante pregunta ¿desea eliminar el mensaje 29?,su dedo era el que respondía No.
Se acordó que Javier tenía grabado un mensaje de “bienvenida” en su buzón de voz, y sin pensarlo mucho buscó el número en la agenda y pulsó la tecla verde.
A los tres tonos una voz le contestó al otro lado, se quedó paralizada y muda hasta que de su garganta brotó un susurro:
-J A V I E R ?
Al otro lado una voz amable y joven le respondió que se había equivocado, preguntándole con qué número quería hablar .María que no recordaba números y que necesitaba desahogarse le contó toda la historia de Javier y que sólo había llamado para volver a oír su voz.
Tocado por la historia la amable voz supo estar a la altura y consoló a María como si fuese su propia abuela. Le dijo que ahora este era su número pero que cuando quisiese hablar allí estaba él.
Llevan un tiempo de charlas telefónicas, fue ella quien llamó las primeras veces y se estableció entre ellos una fluida y tierna relación .De penas a anécdotas cotidianas, de necesidad de ser oída a abuela preocupada. Ninguno de los dos podía contar esta historia, a ella le dirían sobre todo su nuera psicóloga aficionada, que estaba loca o algo así y a él que tuviese cuidado con las alucinaciones de la tercera edad, pero les daba igual.
Cuando ayer sonó el móvil de María y en la pantalla decía –Javier Llamada Entrante-supo que era el momento de preguntarle a su otro “nieto” cómo se cambiaba un nombre en la Agenda……………..

19 comentarios:

BK dijo...

Vaya, menuda historia!! Triste y emotiva por partes iguales!

Mararía dijo...

O importante é ir collendo os recursos que axudan a superar ou facer desaparecer os problemas.

Parece que alguén ocupou un lugar importante dentro desta avoa. E unha sonrisa dunha avoa non hai diñeiro que a pague ¿non é? Acado de recordar a sonrisa da miña, é a sonrisa máis bonitiña que vin nunca, é unha sonrisa que permanece eterna no corazón.

Raposo dijo...

Preciosa e tenra historia: un móvil (última tecnoloxía) unindo sentimentos e distintas xeracións.
Parabens.

Paz Zeltia dijo...

emotiva historia, vermella, en que poquitas palabras pasas de mover mensajes, a mover emociones. el mensaje 29 (¿por qué el 29?)

Chousa da Alcandra dijo...

Emotiva e ben artellada. Esto da tecnoloxía tamén da para artellar unha historia que nos toque as fibras todas.
Ti, igual co "neto", tamén soupeches estar á altura Vermella.

(Esta Zeltia moito pregunta: ¿por qué no el 28?)

Bico de entresemán

Anónimo dijo...

Nada vuelve, todo es otra cosa, dijo el poeta chileno Huidobro.
¡¡Cuanta razón tenía!!
Saludos e bicos, amiguiña.
Muy bien ordenada esa agenda.

Cuspedepita dijo...

Ás veces unha relación "rara", que se sae do "normal" e que igual a outros lles choca porque non a entenden pode facernos tanto ben !
A túa historia é un bo exemplo.
Unha historia chea de tenrura que chega á alma :-)

Apertas

Pau dijo...

Día a día e historia a historia superaste. Esta gustoume especialmente

LM dijo...

e que passou com a nora? beijos

A Conxurada dijo...

Encantoume, unha historia das máis fermosas que teño lido e escoitado.

Anónimo dijo...

Fermosa historia e fermoso final. A tecnoloxía ás veces fai máis doloroso e eterno o noso dó.
Gústame ese final...

São dijo...

Uma estória que nos emociona e entristece...
Unha aperta, linda.

Mararía dijo...

Alégrome de que xa estés de volta!!!

Suso Lista dijo...

Xa estou de volta, de momento. Xa vexo que por aquí sigue todo moi ben. Bicos

São dijo...

Feliz semana.
Abraço.

~pi dijo...

lindo... e cheio de ternura

( de como nada acontece

por acaso,

como bem sei :)









~

paideleo dijo...

Graciñas polos parabéns !.

O Profeta dijo...

A minha admiração por ti não para...cresce...!


Doce beijo

Mararía dijo...

Xa volvo a andar por aquí, pero ti segues desaparecida!!!!