sábado, 13 de octubre de 2007

Triunfan copas!


Todas las tardes de cinco a nueve se reunen en el bar,lo primero café con gotas y poner a parir a lo que toque,si la política da de sí -a las barricadas compañeros,y si no a la familia que como dice julio:
- A miña non é de "Dallas" pero paréceselle moito.
Después del café,con un gesto hacia la barra indican que el tapete verde debe ocupar su sitio en la mesa.Empiezan la partida y la calma se impone,gestos,muecas y a veces alguna que otra frase lapidaria:
-Veinte en bastos.
- Arrastro.
- Triunfan ouros.
Así pasa el tiempo,a media partida Antonio vuelve a mirar a la barra y llega la bandeja otra vez,dos vinos ,dos cañas y la puñetera agua mineral.La botella transparente no tiene otro fin que el disimulo; si aparece la mujer de Julio una mano cualquiera coge la copa de vino y se la bebe,el agua avanza por la mesa y se para delante de Julio. A veces se atolondran con el lío pero nunca los cazó.Baza ganada dicen por lo bajo.
A eso de las ocho acaban la partida,los perdedores a pagar y los del bando ganador a vacilar.Ese momento es el mejor para oírlos,vuelven a la tertulia,se ríen de sí mismos y de todo en general.
Ayer contaban:
_Recordas cando puxéches a gabardina da túa nora,Antonio?
_Acordo, claro que acordo.
_Como foi?. preguntou José.
_ Nada,saín e como chovía Carme díxome, colle algo Antonio!,eu fun ó colgadoiro e collín unha gabardina,cando viña para aquí atopeí a Julio e díxome que me estaba a caer o cinto,eu díxenlle que carallo de cinto si eu non teño?,mireí para mín mesmo e cas mans nos petos abrín a prenda para fóra e alí estaban todas as floriñas do mundo,por fóra parecíanse pero por dentro era como unha vaixela inglesa.
_Daba gusto velo todo entallado,dijo Julio.
_Agora serías un metro-sexual desos, dijo José.
_ Si home si e aquel día un "parrocheiro"......... sentenció Antonio.
Me reí con ganas y los cuatro miraron para mí y acabamos riéndonos juntos.

20 comentarios:

Alexan dijo...

Esos machos, evidentemente que non son metrosexuais, cando chegan a casa te�en a cea lista, a roupa planchada etc.. Gustariame ver a pel�cula o rev�s, as s�as parellas na partida rindose a gargalladas � eles preparando as "cousas da casa". �Ser�a posible, que alg�n d�a isto ocurra?.
Unha aperta

A Conxurada dijo...

A verdade é que ir a un bar e poñerte a observar, (disimuladamente), aos que están a xogar ás cartas ou ao dominó é todo un espectáculo.

Saúdos.

rosa enriquez dijo...

Estes son tipos ben aburridos... Estar cun tío así... Que coñazo¡ Están obsesionados coas cartas e o fútbol. Non me gustan nada nada nada. Normalmente como di Apátrida son machistas rancios e egoístas. Sobre todo esto último. Bicos Vermella:)))

Anónimo dijo...

Para que digan despois que os homes non son laretas... se todos sabemos que o da partida é só para disimular.
O que máis me amola de estas tradiciones é que Apátrida ten toda a razón, chegan á casa con todo posto, e aínda por riba cando a muller lle conta a última que sabe el dille aquilo de que xa parece o aquí hai tomate. Triunfan bastos, abofé!!

el nombre... dijo...

Vermella: pido traducción, por el please! No termino de descefrar qué dicen, y de qué se rien

Besos.
En un domingo especial para mí.

Son Unha Xoaniña dijo...

Pois agora xa non e tanto, pero teño unha amiga que un bon día de fai uns trinta anos chegou de maestra a un pobo pequeno da Galiza do interior (viña de Madrid),e coa súa minifada dos anos 60, entrou no casino e pediu na barra un café e unha copa de coñac, non vos vou a contar as caras de todos os homes que alí había (so homes, claro), nin os comentarios que anduveron polo Pobo. Pero ela seguiuno facendo ata o día de hoxe, inda que agora por sorte xa non chama a atención.
Saúdos.

vermella dijo...

As veces estamos cheos de prexuizos e este ben sendo o caso,aquí estos catro que son reais non seí si noutro tempo fóron machistas,agora non.Julio exerce de avo pluriempregado,pola mañá leva e recolle ós netos na escola,fai a compra............
Este verán cos nenos de vacacións resultábame moi tenro velo no campo da súa casa dándolle
dolle de merendar aos netos.
Por certo mentres eles xogan ás cartas e larican elas están noutro bar,o casino que dín eles, xogando ó parchís.Cada un o seu.

Bicos a todos e outro día ireí ver que fan elas.

Mararía dijo...

Qué relato máis bo. Gustoume moito.

Un saúdo.

Alexan dijo...

Pois tes toda a razón, tiña pinta de ser o outro, pero como dis, os perxuicios fannos xuzgar sen ter todo-los datos.
Desculpas a eses avos tan tenros é tan necesarios.
Un saúdo

Suso Lista dijo...

Elas estarán no bingo, falando da filla que casou preña, e de blanco, de Gumersinda, je je.

Miss.Burton dijo...

NO ENTIENDO UN PIJO, AMOR, ME UNO AL NOMBRE PARA TRADUCCIÓN INSTANTÁNEA¡

Mar Arável dijo...

A VIDA TAMBÉM É FEITA

POR HOMENS E MULHERES

QUE NÃO SÃO TRISTES

BJS

Raposo dijo...

O de egoistas e machistas serán algúns, pero non todos, oh!
A min tamén me gusta xogar a partida, sobre todo si é mixta.

Mararía dijo...

Recoñéceo Raposo, ¡o que che gusta é o strip póker!

Jajjejjajajaj. Un saúdo.

O Profeta dijo...

Tu és uma grande ficcionista, é uma delicia ler os teus textos...


Doce beijo

Mararía dijo...

Gracias polo consello Vermella. Vaime custar un pouco porque sempre que falo con alguén o miro directamente, sempre foi así.

A Coruña, A Coruña, é a miña cidade favorita, coñézoa dende nena. Non me importaría volver a vivir nela.

Xa contarei como foi a cousa,se ben ben e senón seguirei no meu despachiño.

Un saúdo.

un dress dijo...

cena de filme...muito bem contada.

pelo que também ali me sentei

joguei

sorri

ri


...


quente e

envolventeMente estive lá !! :)



beijO

alexandrecastro dijo...

como sempre um texto delicioso. beijinho

Pau dijo...

Haiche moitos momentos que lle alegran a vida a un, e un dos que máis valoro é unha boa tertulia cos amigos

L. M. Armas dijo...

Gracias por tus palabras. Para mí ha sido una revelación leerte. Lo haces muy bien. Aunque para este texto fue necesario un diccinario de portugués al lado. Espero verte más seguido por mi humilde morada. Besos.

LM