miércoles, 11 de febrero de 2009

Trasteo.


Como no podía ser de otra manera y aunque tarde aquí va el neme del "trasteo".La idea partió del blog de L&Mhttp://oblodelm.blogspot.com/,donde se pueden ver las bases y los productos sorteados.
Este neme cuenta con la colaboración de Suso Lista http://Susolista.blogspot.com/ ,percebeiro y amigo.Sortearemos entre los dos unos percebes y nos comprometemos a hacérselos saborear al afortunado,eso sí después del sorteo habrá que concertar un día para la entrega,los percebes del Roncudo están sujetos a las rocas y a los caprichos del mar,por eso son únicos...................
El sabor del percebe es como el de un pedacito de mar,salado y poderoso,el mejor del mundo es el del Roncudo,en Corme.Yo de niña comía percebes,de esos "como puños",llegaban a mi casa viajando en autobús,en unas bolsas amarillas de red que en su origen habían contenido limones,reciclaje puro.
Desde casa íbamos a la estación de autobuses a recogerlos y el conductor de la ruta nos los entregaba cumpliendo el encargo de mi tía. Al llegar a casa el día se volvía festivo y una gran pota roja en el fuego se abría para cocerlos,hervirlos mejor dicho.Mi padre y mi madre en esto no estaban de acuerdo,él uno decía: "xa están" y ella replicaba: "fáltalles un pouco".Tampoco en el laurel,él "o laureiro para os romanos" y ella "Cunqueiro dí que sí".La discusión se zanjaba con la famosa frase de mi padre "agora vai saber máis o fillo do boticario que o de Lela de Ignacio".
A veces en el agua de cocerlos mi padre echaba unas patatas y nos contaba la historia de la cocina fusión del mar y la tierra.La historia de la huerta y el mar,historia de verdadera supervivencia que contaré otro día.
Otras veces íbamos a Corme y nos los traíamos con nosotros en el coche,venían a mi lado en una gran tina de plástico en el asiento de atrás.El aroma que quedaba después era mágico,como si nuestro Seat 600 fuese un barco navegando.Yo casi siempre traía las manos dentro de la tina y de vez en cuando aspiraba su olor y degustaba mis dedos.Por el camino de vuelta pasábamos por Cospindo,allí no sé muy bien porqué mi padre ejercía un ritual del que yo era su cómplice; abríamos la ventanilla y un escupitajo nuestro se quedaba en la carretera, el mio sabía a mar.

34 comentarios:

Chousa da Alcandra dijo...

Fantástico!!!!!
Como non podía ser doutro xeito, eu quero número para participar no sorteo deses percebes!.

Ti xa viñeches buscar o teu para o pan de Antas?.Pois a que esperas, correeeee!

(Oiches, e logo esa expresión para definir aos percebes grandeiros...seguro que non era outra, ademáis da de "como puños"???? ;-)

Suso Lista dijo...

Como carallos de home, je je.Xa estou liado oficialmente. Bico

Deambulando con Artabria dijo...

Pois mira, os percebes non me gusta (non me riñades eh) pero despois da enchenta que imos pillar todos, xa podemos quedar un día para celebrar unha gran comilona, jejej

Paz Zeltia dijo...

mimadriña, ¡isto vai collendo dimensións -e non me refiro ós percebes grandes- a min xa case me da vergoña sortear un humildiño viño da ulla, pero inda así, ¡¡quero un número para os percebes do roncudo!! que moito me gusta ise sitio, e os percebes ainda máis.
Vermella, a historia que contaches do loureiro o pai, a mai, que tierna, ata o do ritual de "Cospindo", está claro.

LM dijo...

como sempre espertas recordos que já nom lembrava que tinha! o das bolsas dos limons e das patacas na estazom de buses... o castromil...
também quero um número para este sorteio salgado!
beijos

vermella dijo...

Larpeiriños que sodes!!!!
CHOUSA:tes o 01,sei un montón de expresións para referinse aos percebes de bo calibre pero algunhas son pouco "finas".

SUSO: ti non podes participar so pagas a escote.

ARTABRIA:Pero ti sabes o que dís miña nena?recordas cando eras máis pequeniña e aprendías a nadar e entrabache un groliño de auga salgada na boca,pois a mar saben os percebes e os do Roncudo mellor.
tes o 02.
ZELTIA: tes o 03,si che tocan nada de loureiro,mellor unhas pataquiñas de birlo violeta ca pelexa eso é comida de Deuses.

L&M:tes o 04,parece que ti máis eu temos recordos comúns da nosa infancia..alégrame moito.

Anónimo dijo...

Los enemigos de tu padre debían de estar en Cospindo.La mimesis de los hijos se extiende a cosas que con el tiempo comprendes que tenían su explicación.
Saludos

Raposo dijo...

Teño que recoñecer que os percebes non me chistan moito pero si son do Roncudo non se lles pode decir que non. Veña un número!!

paideleo dijo...

Despóis de semellante pregón en honor dos percebes, eu quero participar en forma de comensal.
Quero un número.

vermella dijo...

Raposo: tes o 05,dis que non che chistan moito,xa caerás meu neno outros dixerono antes e agora suspiran por eles....
Paideleo: tes o 06,si che tocaran imaxinar ao Leiño probando este manxar(si é que non o fixo antes)fai que me sinta feliz.

fgul dijo...

Pois eu solicito número a cambio de ofrecervos unha marabillosa Empanada de berberechos da Ría de Noia.

Unha aperta.

Anónimo dijo...

Alguén comentou de facer unha quedada con todos os productos, ¡que boa idea...!
Pero bueno, se me tocase xa iría a comelos aí, eu pagaría o viño, jeje
Tamén deixei polo meu blogue unha invitación.
Saúde e terra.

Carlos Sousa dijo...

Coa fama que teñen os percebes, que non se apunta a un sorteo así. Ou sexa que quero un número.
Se queredes podedes vir polo sorteo das rosquillas e licor café.

vermella dijo...

Manuel:tes o o7,eu xa pedín o meu para a empanada,que como di a canción para berberechos Noia.
Paco:gústame que veñas comelos así aforraremos os portes e se invitas a viño moito mellor.Tes o 08.
Carlos:ti xa sabes que os do Roncudo son os mellores do mundo mundial,tes o 09.

Senda dijo...

:O, eu tamén quero!! Disque son mellores aínda cos da Goeira... con esa fama, quen se podería resistir...

Anónimo dijo...

Vermellaaaa, collo número!!! Jjajaj. (Silvana)

Senda dijo...

ui, por suposto que tes número, pero as volandeiras son máis ben como as zamburiñas, espero non decepcionarte!! Bicos

Anónimo dijo...

A min pasame como o Raposo, tampouco me chistán moito, anda que si fai falla faise un esforzo.

vermella dijo...

Senda: tes o 010,e xa podo ir mercando gafas para non confundir vieiras con volandeiras..
Silvana:tes o 011,estar estarás desaparecida pero as paparotas apúntaste.
Alexandre: tes o 012,e o de que non che chistan xa veremos cando probes, de seguro que recuncas.

Anónimo dijo...

Pois a ver cómo fago, porque eu tamén tiña pensado sortear uns percebes. Sendo de Corme ¿que outra cousa podería sortear?
De momento entro no sorte destes Dijo eu.
¿Ou non?

Son Unha Xoaniña dijo...

Meu deus! menos mal que me deu hoxe por abrir o ordenador, xa me quedaba sen número para estes percebes do roncudo, co que che me gustan a min os percebes...!
Gustoume tamén esta historia que contas.
Bicos.

A lareira de Santiso dijo...

Un numeriño por favor! Uns percebes cun pouco pan de Antas e algo para mollar a palleta, e xa está o follón armado.

Anónimo dijo...

Brindo polos rituais!, ese recordo é fantástico.
(cedo o meu número para Chousa da Alcandra, que aturou que lle alterara o seu trasteo. Pódese, non si?)
Unha aperta.

Anónimo dijo...

Pois nada imos alo si fai falta.
Eu tamne apuntome ao sorteo....
Numeriño porfa.

vermella dijo...

Ninsesabe:podes sortear percebes tamén así poderíanme tocar a mín.tes o 013 que non é tan mal número ou non?
Mencía: ti levas o meu núnero favorito o 014,co viño da túa terra estarían moi ben acompañados.
Vanesa de Santiso:tes o 015,con pan e viño sentan os percebiños.
Doutora:eu dóulle o 016 e despois vostede faga e desfaga.
aopedofarelo:Apuntadiño co 17.

Cuspedepita dijo...

Aquí unha larpeira máis que pide número para o sorteo ;-)

Bicos

semprengalicia@gmail.com dijo...

Ola:
Estou buscando o meu número para o sorteo pero non o atopo.
¿Podes axudarme?
Saudiños.

vermella dijo...

Cuspe: o número 018 xa é teu,xa te tiña en falta.

Sempre en Galicia:non o podías atopar porque aínda non cho dera,para ti o 019.

Paz Zeltia dijo...

Vermella, o nº 15 tes para o viño da ulla (non lle vai ben ós percebes, pero xa lle buscaremos un compango!)

vermella dijo...

De xeito artesán con papeliños cortados e man inocente o gañador é:::::::::::::::::::::::

O Nº 6
que ben sendo: P A I D E L E O.

Anónimo dijo...

oooohhhhh!
Non vou dicir que me alegro por Paideleo! non, non. Eu quería que me tocaran a mín.
Risparonseme os percebes, tanto os vosos, coma os de Ninsesabe, e todos do Roncudo, mimadriña.

A lareira de Santiso dijo...

Vermella wins!!!
Vermella, débesme o teu enderezo para mandarche unha parella de bolos preñados made in Quinzán.
Agardo que che presten.
Podes escribirme a sonvanessa@hotmail.com.
Unha aperta.

Merce dijo...

Los recuerdos de la niñez son unicos y fuertes, un aroma un color es suficiente para despertar sensaciones vividas hace tiempo. Me ha gustado mucho leer esta entrada, porque a mi tambien me sobrevienen los recuerdos y me veo correr a lo largo de la playa de Rodeira, escaparme al rompeolas a hurtadillas... y vivir aquella sensacion de llegar a Cangas respirando su olor a mar, y ver como ondeaba la ropa tendida blanca y radiante secandose al sol y deleitandose de una hermosa vista hacia Vigo. Alli estaba mi gente, mis amigos, alli tenian su aparejo y sus gallinas, gallinas que metiamos en su corral antes de irnos cada uno a su casa. Ya no queda nada de aquello, ahora es un largo paseo con pubs y terrazas. Perdona este extenso comentario, pero tu entrada me aviva el recuerdo.

Moitos saudiños.

quenindiola dijo...

Que guai esta descripción da túa nenez...